Ατώρα που ετράνυνες

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Γαβρίδης, Μπάμπης Ιορδανίδης

Ατώρα που ετράνυνες
’κι θέλτς να ελέπ’ς κανέναν
Ενέσπαλες τα παλαιά
ντο είχα μετ’ εσέναν

Εγώ για τ’ εσέν τραγωδώ
σα κάστρα, σα ραχ̌ία
Και λάσκουμαι ους να μερών’
σα στράτας, σα γιαζία

Σην Όσσα και σον Όλυμπο
θα εβγαίνω να τσ̌αΐζω
Ν’ ακούνε εμέναν οι θεοί
που κλαίω και δακρύζω

Δία, εσέν παρακαλώ
ατέναν δέβα πέ’ α’
Κι εγώ θα ’φτάγω σε στεφάν’
από κλαδίν ελαίας¹

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
ατέναν	αυτήν
ατώρα	τώρα
γιαζία	πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος	yazı
δέβα	(προστ.) πήγαινε
ελαίας	(τα) ελιές, (τη) ελιάς
ελέπ’ς	βλέπεις
ενέσπαλες	ξέχασες
ετράνυνες	μεγάλωσες
θέλτς	θέλεις
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
μερών’	μερώνει, ξημερώνει
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ους	ως, μέχρι
πέ’	(προστ.) πες
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τραγωδώ	τραγουδάω
τσ̌αΐζω	φωνάζω, επιπλήττω
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω

Σημειώσεις

¹Ακούγεται να λέει πιθ. εκ παραδρομής «ελαίαν» (αιτιατ.) αντί της ορθότερης γενικής «ελαίας»