Μαναχός κανείς ’κι ζει

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης, Τάσος Παυλίδης

Εξέβα απάν’ σ’ έναν ραχ̌ίν
και -ν- άμον μικρόν πουλίν
κι από ’πάν’ ετέρεσα
εσέν εψαλάφεσα

Εθαρρώ θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’
που κοιμούμαι σο γιαζίν
Τα φτερά μ’ εκόπανε
σο λιθάρ’ εντώκανε

Και σ’ αούτο τη ζωήν
μαναχός κανείς ’κι ζει
Με παιδία, με εγγόνι͜α
θα δι͜αβαίν’νε και τα χρόνι͜α

Την καρδία μ’ συ -ν- ευτάς
έλα, έπαρ’ με σιμά σ’
Να λαρών’¹ το καρδόπο μ’,
να τελέν’¹ το βάσανο μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτο	αυτό/ή
απάν’	πάνω
γιαζίν	πεδιάδα, εξοχή, ύπαιθρος	yazı
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εβγαίν’	βγαίνει
εθαρρώ	θαρρώ, νομίζω, υποθέτω
εκόπανε	κοπήκαν
εντώκανε	χτύπησαν
εξέβα	βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ετέρεσα	κοίταξα
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
εψαλάφεσα	ζήτησα, αιτήθηκα
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κοιμούμαι	κοιμάμαι
λαρών’	γιατρεύει, θεραπεύει
λιθάρ’	λιθάρι, πέτρα
μαναχός	μοναχός, μόνος
παιδία	παιδιά
’πάν’	(απάν’) πάνω
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
τελέν’	(μεταβ.) τελειώνω/ει κτ
ψ̌η	ψυχή

Σημειώσεις

¹ Ορθότερη χρήση της παθητικής «λαρούται» και «τελείται» αντί των «λαρών’» και «τελέν’», αντίστοιχα.