Τ’ εγάπ’ς καμένον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

expand_content

Ν’ αηλί εμέν τον άχαρον
είμαι τ’ εγάπ’ς καμένον
Ση γειτονία μ’ τ’ έμορφα
κι εγώ μαναχός μένω

Ντο αγαπώ τα έμορφα,
πασ̌κείμ’ από καλού μ’ έν’;
Ελέπ’ ατα, ζελεύ’ ατα,
πάω να παλαλούμαι

Ακούτε ντό θα λέγω σας
και μη παρεξηγάτε
Την πόρτα μ’ ανοιχτόν έχω,
αν θέλετεν ελάτε

Εθάρρεσα ο μαυράχαρον
εκούρεψα / εγούρεψα καπάναν
Κανείς την πόρτα μ’ ’κ’ ένοιξεν,
ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ατα	αυτά
εγάπ’ς	αγάπης
εγούρεψα	έστησα	kurmak
εθάρρεσα	θεώρησα, πίστεψα
εκούρεψα	έστησα	kurmak
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφα	όμορφα
έν’	είναι
ένοιξεν	άνοιξε
ζελεύ’	ζηλεύω/ει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καπάναν	παγίδα	kapan
μαναχός	μοναχός, μόνος
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παλαλούμαι	τρελαίνομαι
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι