Τ’ εγάπ’ς καμένον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Ν’ αηλί εμέν τον άχαρον
είμαι τ’ εγάπ’ς καμένον
Ση γειτονία μ’ τ’ έμορφα
κι εγώ μαναχός μένω

Ντο αγαπώ τα έμορφα,
πασ̌κείμ’ από καλού μ’ έν’;
Ελέπ’ ατα, ζελεύ’ ατα,
πάω να παλαλούμαι

Ακούτε ντό θα λέγω σας
και μη παρεξηγάτε
Την πόρτα μ’ ανοιχτόν έχω,
αν θέλετεν ελάτε

Εθάρρεσα ο μαυράχαρον
εκούρεψα / εγούρεψα καπάναν
Κανείς την πόρτα μ’ ’κ’ ένοιξεν,
ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάναν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ατα	αυτά
εγάπ’ς	αγάπης
εγούρεψα	έστησα	kurmak
εθάρρεσα	θεώρησα, πίστεψα
εκούρεψα	έστησα	kurmak
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφα	όμορφα
έν’	είναι
ένοιξεν	άνοιξε
ζελεύ’	ζηλεύω/ει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καπάναν	παγίδα	kapan
μαναχός	μοναχός, μόνος
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παλαλούμαι	τρελαίνομαι
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι