Τ’ εγάπ’ς το τέρτ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης, Θόδωρος Κεσίδης

Τ’ εγάπ’ς το τέρτ’ ’κι σύρκεται
θα τρώει με στέρεα - στέρεα
Ας σπάζ’νε με και γλυτώνω
ατά τ’ εσά τα χ̌έρι͜α

Θα παίρω δίστομον μαχ̌αίρ’
και τουσ̌μανίων κάμαν
Τ’ έναν θα κρούω απέσ’ σην ψ̌η μ’
και τ’ άλλο απέσ’ σην καρδι͜ά μ’
[Έφαες με, νε πουλόπο μ’]

Μακρά θα ξενιτεύκουμαι
τ’ ομμάτι͜α σ’ ν’ ανασπάλω
Τη σεβτάς το συνδαύλισμαν
αποπέσ’ ι-μ’ να εβγάλλω
[Λελεύω, πουλί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’]

Νουνίζω, πάντα νουνίζω,
στέκω και αποσκεδι͜άζω
Τα χρόνι͜α μ’ όλια έφαγα
τα στράτας ι-σ’ να ωρι͜άζω
[και γουρπάν’, πουλί μ’, σο πόι σ’!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλω	ξεχάσω
απέσ’	μέσα
αποπέσ’	από μέσα
αποσκεδι͜άζω	αλλάζω τα σχέδια ή τους σκοπούς μου
ατά	αυτά
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
εβγάλλω	βγάζω
εγάπ’ς	αγάπης
εσά	δικά σου/σας
έφαες	έφαγες
κάμαν	δίκοπο μαχαίρι	kama
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούω	χτυπώ
λελεύω	χαίρομαι
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαχ̌αίρ’	μαχαίρι
νουνίζω	σκέφτομαι
ξενιτεύκουμαι	ξενιτεύομαι
όλια	όλα
ομμάτι͜α	μάτια
παίρω	παίρνω
πόι	ύψος, μπόι	boy
πουλόπο	πουλάκι
σεβτάς	αγάπης, έρωτα	sevda/sevdā
σπάζ’νε	σφάζουνε
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
συνδαύλισμαν	υποδαύλιση, ανασκάλεμα, ανασκάλισμα
σύρκεται	τραβιέται, αντέχεται
τέρτ’	καημός, βάσανο, (ονομ.) στενοχώρια	dert
τουσ̌μανίων	εχθρών	düşman/duşmān
ψ̌η	ψυχή
ωρι͜άζω	προσέχω, φυλάω, επιβλέπω