Έναν κι έναν ’ίν’νταν δύο

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Έναν κι έναν ’ίν’νταν δύο!
Θέλ’ ατέναν με τον βίο
Δύο κι έναν ’ίν’νταν τρία!
Ντό πελιάν έν’ η παντρεία;

Τρία κι έναν, τέσσερα!
Για τ’ ατέν ντό έσυρα!
Τέσσερα και έναν πέντε!
Σο κιφάλι μ’ ατέ ντ’ έγκεν!

Πέντε κι άλλ’ έναν έξ’!
Είδ’ ατεν σην πόρταν έξ’
Έξ’ και έναν, εφτά!
Λέει τον λόγον ατ’ς κοφτά

Εφτά κι έναν, οχτώ!
Τη ζωή μ’ σ’ ατέν χρωστώ
Οχτώ και έναν, εννέα!
Έρθαμε έναν κενέαν

Εννέα και έναν, δέκα!
Ερρούξα ’καρδοπονέθα
«Ας σα δέκα απάν’ μη πας»,
έρ’ται λέει με ο ποπάς
Σ’κούμαι εγώ, παρακαλώ
«Ποπά, δὼμα την ευχ̌ή σ’
Ποπά, δὼμα την ευχ̌ή σ’
και ας παίρω την κουτσ̌ή σ’»
Σ’κούται δί’ με την ευχ̌ήν ατ’,
στεφανών’ με την κουτσ̌ήν ατ’
Εκοιμέθαμε εντάμα
κι εγέντον έναν θάμαν
Σ’κούται ο ποπάς, πουσ̌μανεύ’
και εμέναν να χατεύ’
«Σ̌κύλ’ υιέ, να πας να χάσαι!
Με την κουτσ̌ή μ’ μη κοιμάσαι!»

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
ατέ	αυτή
ατέν	αυτήν
ατεν	αυτήν
ατέναν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
βίο	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
δί’	δίνει
δὼμα	δώσε μου
εγέντον	έγινε
έγκεν	έφερε
εκοιμέθαμε	κοιμηθήκαμε
έν’	είναι
έναν κενέαν	(εκφ.) ένα κι ένα μαζί, ίσα-ίσα
εντάμα	μαζί
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
έρθαμε	ήρθαμε
ερρούξα	έπεσα
έρ’ται	έρχεται
έσυρα	έσυρα, τράβηξα, έριξα
θάμαν	θαύμα
’ίν’νταν	γίνονται
’καρδοπονέθα	(εκαρδοπονέθα) πόνεσε η καρδιά μου
κιφάλι	κεφάλι
κουτσ̌ή	κόρη
κουτσ̌ήν	κόρη
παίρω	παίρνω
παντρεία	παντρειά, γάμος	ὑπανδρειά < ὑπανδρία
πελιάν	βάσανο, σκοτούρα	bela
ποπά	παπά
ποπάς	παπάς
πουσ̌μανεύ’	μετανιώνει	pişman olmak<paşmān
σ’κούμαι	σηκώνομαι
σ’κούται	σηκώνεται
σ̌κύλ’	(γεν.) σκύλου
υιέ	γιε	υἱός
χάσαι	χάνεσαι
χατεύ’	διώχνω/ει	atmak