Σ’ όραμα μ’ ο ξεριζωμόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Σ’ όραμα μ’ πάντα ελέπω
τον ξεριζωμόν
Τη μανίτσα μ’ και τον κύρη μ’
και τον αδελφό μ’

Το παπόρ’ απάν’ ντ’ εξέβα
έτονε μικρόν
Έστειλανε σην Ελλάδαν
εμέν μαναχόν

’Τράνυνα, οπίσ’ εκλώστα
και εράεψα
Και τα κυρουκά μ’ ’κι ζούνε
Πόσον έκλαψα!

Σα ταφία τουν επήγα
ν’ άφτω έναν κερίν
Κι αποπίσ’ με μαύρα δάκρυ͜α
κλαίει έναν παιδίν

Κλώσκουμαι οπίσ’, ελέπω
μετ’ έναν καημόν
Εθαρρώ ελέπω εμένα...
Έν’ ο αδελφό μ’!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
αποπίσ’	από πίσω
άφτω	ανάβω
εθαρρώ	θαρρώ, νομίζω, υποθέτω
εκλώστα	γύρισα, επέστρεψα
ελέπω	βλέπω
έν’	είναι
εξέβα	βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα
εράεψα	έψαξα, γύρεψα, αναζήτησα	aramak
έτονε	ήταν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουμαι	γυρίζω, επιστρέφω
κυρουκά	γονείς
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
οπίσ’	πίσω
παπόρ’	βαπόρι, καράβι	vapore
ταφία	τάφοι, το νεκροταφείο
τουν	τους
’τράνυνα	(ετράνυνα) μεγάλωσα, ανέθρεψα