Η ζουπούνα τ’ς/Μα την Παναΐα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Τ’ αρνόπο μ’ απάν’ σον παρχάρ’
χαμόμηλα σερεύει
Κι ο ήλιον όντες είδεν α’
’κι θέλ’ να βασιλεύει

Η ζουπούνα τ’ς έν’ λογάδι͜α
φέρ’ νερόν και πλύν’ α̤το
ασ’ όλι͜α τα πεγάδι͜α

Τρυγόνι μ’, παρχαρί’ τσ̌ιτσ̌έκ’,
άσπρον μανουσ̌ακόπον
Εθα̤ρρώ ας σο τέρεμα σ’
σην καρδι͜ά σ’ έχω τόπον

Η ζουπούνα τ’ς έχ̌’ πλουμία
φέρ’ νερόν και πλύν’ α̤το
ασ’ όλι͜α τα ορμία

♫

Σο καθαέναν ορμόπον
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
πίνω κρύον νερόπον
[Μα την Παναΐαν λέγω!]
Ετέρεσα τα στράτας ι-σ’,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
πού επέμ’νες πουλόπο μ’;
[Μα την Παναΐαν λέγω!]

Κι αν εχ̌ι͜ονίγαν τα ραχ̌ι͜ά
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
κι ερρούξαν τα φυλλόπα
[Μα την Παναΐαν λέγω!]
Τ’ αρνί μ’ έχ̌’ πάντα άνοιξην
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
κι ανθεί τρανταφυλλόπα
[Μα την Παναΐαν λέγω!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
απάν’	πάνω
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
ασ’	από
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
έν’	είναι
επέμ’νες	απόμεινες
ερρούξαν	έπεσαν
ετέρεσα	κοίταξα
έχ̌’	έχει
εχ̌ι͜ονίγαν	χιονίστηκαν
ζουπούνα	μακρύ μανικωτό φόρεμα χωρίς ραφή στους ώμους	ζιπούνι(ν)<zipon (βενετ.)
καθαέναν	καθένα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λογάδι͜α	ποικίλματα, διακοσμητικά σχέδια σε πλεκτό, υφαντό ή ρούχο, σύνολο τιμαλφών κοσμημάτων
μανουσ̌ακόπον	μικρός μενεξές/βιολέτα	մանուշակ (manušak)<manafšak
νερόπον	νεράκι
όντες	όταν
ορμία	ρυάκια, ρεματιές
ορμόπον	μικρό ρυάκι/μικρή ρεματιά
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
παρχαρί’	θερινού βοσκότοπου (παρχαριού)
πεγάδι͜α	βρύσες
πλουμία	κεντητά ή ζωγραφιστά διακοσμητικά σχέδια, μτφ. στολίδια	pluma
πλύν’	πλένω/ει
πουλόπο	πουλάκι
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τέρεμα	βλέμμα
τρανταφυλλόπα	μικρά τριαντάφυλλα
τρυγόνι	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ̌ιτσ̌έκ’	λουλούδι	çiçek
φέρ’	φέρνω/ει
φυλλόπα	φυλλαράκια