Η κόρ’ εδέκεν το νερόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Η κόρ’ εδέκεν το νερόν
απάν’ καικά σ’ αμπέλι͜α
’Ποίκεν τα μήλα κόκκινα
τα σταφύλια άμον μέλι͜α

Βαΐων, ξαν Βαΐων,
εγώ πώς θ’ αποθάνω;
Χ̌ιλέμορφα, παντέμορφα
ας σον κόσμον θα χάνω
Χ̌ιλέμορφα, παντέμορφα
ας σο γιάνι μ’ θα χάνω

Ση μαχαλάς ι-σ’ τα στράτας,
πουλόπο μ’, πάντα στέκω
Έβγα οξ̌ουκά σ’ εξώπορτον
εσέναν ας ελέπω

Και μα την Παναΐαν
λέγω την αληθείαν
Τσ̌αχπούν’ εξέγκαν τ’ όνομα μ’
σ’ εσόν τη γειτονίαν

Ο ήλο̤ν παίρ’ σον πρόσωπο σ’
και φωτάζ’ το καρδόπο σ’
Κανείς ’κι κουίζ’ τ’ όνομα σ’
ν’ ακούω το λαλόπο σ’

Και μα την Παναΐαν
λέγω την αληθείαν
Τσ̌αχπούν’ εξέγκαν τ’ όνομα μ’
σ’ εσόν τη γειτονίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αποθάνω	πεθαίνω
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
έβγα	(προστ.) βγες
εδέκεν	έδωσε
ελέπω	βλέπω
εξέγκαν	έβγαλαν
εσόν	δικός/ή/ό σου
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κουίζ’	φωνάζω/ει, λαλώ/εί, καλώ/εί κπ ονομαστικά
λαλόπο	φωνούλα
μαχαλάς	γειτονιάς	mahalle/maḥalle
ξαν	πάλι, ξανά
οξ̌ουκά	έξω
παίρ’	παίρνω/ει
παντέμορφα	πανέμορφα
’ποίκεν	(εποίκεν) έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
πουλόπο	πουλάκι
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τσ̌αχπούν’	τσαχπίνη, μπερμπάντη	çapkın
φωτάζ’	φωτίζει, λάμπει