Σείεσαι σο πορπάτεμα σ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Άγγελος Βασιλειάδης, Γιώτης Γαβριηλίδης

Το φιστανόπο σ’ έν’ κοντόν
εφτάν’ σε ους τα μὲσα σ’
Και όλ’ λέν’ «ντ’ έμορφον έν’,
το πόι τη λεγνέσσας!»

Ασ̌κέπαγο μη λάσ̌κεσαι,
εσέν, γιαβρί μ’, τερούνε
Συμποδίουνταν οι αγούρ’,
ψ̌η μ’, σίτι͜α πορπατούνε

Το πανταλόνι σ’ κάθεν κέσ’,
η τσίπα σ’ φανερούται
Το εμπροκάρδι σ’ ανοιχτόν
π’ ελέπ’ σε -ν- παλαλούται

Σείεσαι σο πορπάτεμα σ’
και φανερώντς τα κάλλι͜α σ’
Γιοσμάδες ’μπαίν’νε ση σειράν
να κείνταν σην εγκάλι͜α σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγούρ’	νέοι άνδρες
ασ̌κέπαγο	ασκέπαστο, μη επαρκώς ντυμένο
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
γιοσμάδες	κομψοί, λεβέντες νέοι	yosma
εγκάλι͜α	αγκαλιά
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
έμορφον	όμορφο
εμπροκάρδι	στήθος, αυτό που βρίσκεται μπροστά από την καρδιά
έν’	είναι
εφτάν’	φτάνει
κάθεν	κάτω, κάθε
κάλλι͜α	κάλλη
κείνταν	κείτονται, ξαπλώνουν
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
λάσ̌κεσαι	περιφέρεσαι, τριγυρνάς, περιπλανιέσαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
λεγνέσσας	λιγνής, λιπόσαρκης
μὲσα	(τα) η μέση
’μπαίν’νε	(εμπαίν’νε) μπαίνουν
όλ’	όλοι/α
ους	ως, μέχρι
παλαλούται	τρελαίνεται
πόι	ύψος, μπόι	boy
πορπάτεμα	περπάτημα, περπατησιά
πορπατούνε	περπατάνε
σίτι͜α	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
συμποδίουνταν	σκοντάφτουν, παραπατούν
τερούνε	κοιτούν
τσίπα	αφαλός	ჭიპი
φανερούται	φανερώνεται
φανερώντς	φανερώνεις
φιστανόπο	φουστανάκι	fistan<fustān
ψ̌η	ψυχή