Εσύ είσαι τ’ αγγελούδι μ’

Πουλόπο μ’, είσαι η ζωή μ’
η ψ̌η μ’ και η καρδία μ’
Σο γιάνι μ’ όνταν ’κ’ έχω σε
τρώει με η μαναχ̌ία

Πουλόπο μ’, τ’ ομματόπα σου
’κ’ ευρίουνταν σην πλάση
Όσον ντο αγαπώ σε εγώ,
συ εμέν αγαπάς -ι;

Εσύ είσαι τ’ αγγελούδι μ’,
ρίζα μ’, απέσ’ σο ψ̌όπο μ’
Τα χ̌ειλόπα σ’ όντες φιλώ,
μέλ’ στάζ’ ας σο στομόπο μ’

Πουλί μ’, τα χ̌είλι͜α σ’ κόκκινα,
τα μάγ’λα σ’ άμον μήλα
Ρίζα μ’, να έμ’νε απέσ’ σην ψ̌η σ’
κλαδόπον με τα φύλλα

Την καρδι͜ά σ’ θ’ είχα μαξιλάρ’,
γεργάν’, πουλί μ’, το ψ̌όπο σ’
Πουλί μ’, θα ελαλάχ̌ευα
τ’ έμορφον το κορμόπο σ’

Εσύ είσαι τ’ αγγελούδι μ’,
ρίζα μ’, απέσ’ σο ψ̌όπο μ’
Τα χ̌ειλόπα σ’ όντες φιλώ,
μέλ’ στάζ’ ας σο στομόπο μ’