Αραεύω σε, πουλόπο μ’

Αραεύω σε, πουλόπο μ’,
αραεύω σε
Όπου κέσ’ τερώ, πουλί μ’,
εσέν ελέπω σε

Και τερώ σε, ’κι τερείς με
Ωχ! αηλί εμέν!
Αραεύω, ’κι αραεύ’ς με
Ντό να ’ίνουμαι;

Τ’ ομμάτι͜α σ’ εγώ -ν- ελέπω
αλλού να τερούν
Έμπρι͜α σ’ είμαι και ’κ’ ελέπ’ς με,
την καρδι͜ά μ’ πονούν¹

Και τερώ σε, ’κι τερείς με
Ωχ! αηλί εμέν!
Αραεύω, ’κι αραεύ’ς με
Ντό να ’ίνουμαι;

Τα μαλλία απάν’ σ’ ωμία σ’
κρούνε, ελέπ’ ατα
’Κ’ έρχεσαι σα γόνατα μ’
εγώ να πλέκ’ ατα

Και τερώ σε, ’κι τερείς με
Ωχ! αηλί εμέν!
Αραεύω, ’κι αραεύ’ς με
Ντό να ’ίνουμαι;