Το τραγούδι της εξορίας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Έκιτι Μπάφρα! Ντό είδαν τ’ ομματόπα σου!

Οι αντάρτ’ σο χάραμαν
τα όπλα τουν γυαλίζ’νε
Κλαίει η μάνα, κλαίει ο κύρ’,
τα παιδία τσ̌ίζ’νε
Σην εξορία εχάθανε,
οπίσ’ ’κι γυρίζ’νε
Σην εξορία εχάθανε,
την πίστ’ ’κι γυρίζ’νε
Σην εξορία εχάθανε,
οπίσ’ ’κι γυρίζ’νε
Σην εξορία εχάθανε,
την πίστ’ ’κι γυρίζ’νε

♫

Έρημον, Κιζίλ-Ιρμάκ,
ποτάμ’ ματωμένον
σα θολά και τα νερά σ’
κείμαι αποθαμένον
Για την πίστην τη Χριστού
κλαίνε οι μανάδες
Οι Ρωμαίοι π’ εχάθανε
έτανε χιλιάδες

Τα εξορίας ’γομώθαν
ποντιοπούλια
και αιτίαν ντο επέμ’ναν
χριστιανοπούλια
Την πίστην ατά ’κι αλλάζ’νε,
ούτε τον Χριστόν
Και ας κουβαλούνε όλια
και έναν σταυρόν

Τα μαλλία μ’ έταν μαύρα,
άσπρα έντανε
Τα νεότητα ντο είχα
πώς εδέβανε;
Το ψωμίν ντο τρως ολίγον,
το νερόν θολόν
Η ζωή σην εξορίαν
την ψ̌η σ’ φαρμακών’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποθαμένον	πεθαμένος/ο
ατά	αυτά
’γομώθαν	(εγομώθαν) γέμισαν
γυρίζ’νε	γυρίζουν
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
έκιτι	έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό	hey gidi
έντανε	έγιναν
επέμ’ναν	απόμειναν
έταν	ήταν
έτανε	ήταν
εχάθανε	χάθηκαν
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
νεότητα	νιότη, νιάτα
όλια	όλα
ομματόπα	ματάκια
οπίσ’	πίσω
παιδία	παιδιά
ποτάμ’	ποτάμι
Ρωμαίοι	οι ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
τουν	τους
τσ̌ίζ’νε	λυπούνται, συμπονούν	σίζω
ψ̌η	ψυχή