Έλα, πουλόπο μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Πέλα Νικολαΐδη

’Κι θέλω ’γώ γιατρούς, πουλί μ’,
το σώμα μ’ να λαρούται
Τ’ εμόν το τέρτιν έν’ εγάπ’
μανάχα εσύ λαρώντς με

Σο ανωθύρ’ έν’ το κλειδίν,
έπαρ’ το κι έλα απέσου
Σην καρδι͜ά μ’, συ ’κι θέλτς κλειδίν
το τέρεμα σ’ κανείται

Έλα, πουλόπο μ’, και μ’ αργεύ’ς
πριχού τ’ ελάδ’ τελείται
Να υπομένω ’κ’ επορώ,
νεκροί ’κι αναστίουν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναστίουν	ανασταίνονται
ανωθύρ’	ανώφλι, οριζόντιο δοκάρι, από ξύλο, πέτρα ή μέταλλο, που αποτελεί το πάνω μέρος ενός ανοίγματος τοίχου και συγκρατεί την τοιχοποιία
απέσου	μέσα, εντός
αργεύ’ς	αργείς, καθυστερείς
εγάπ’	αγάπη
ελάδ’	λάδι
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έπαρ’	(προστ.) πάρε
επορώ	μπορώ
θέλτς	θέλεις
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρούται	γιατρεύεται, θεραπεύεται
λαρώντς	γιατρεύεις, θεραπεύεις
μανάχα	(επιρρ.) μονάχα
πουλόπο	πουλάκι
πριχού	προτού
τελείται	(αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει
τέρεμα	βλέμμα
τέρτιν	καημός, βάσανο, στενοχώρια	dert