Το άγωμαν κι η ὲλα σ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιάννης Σανίδης

Το άγωμα σ’ ’κι σύρκεται,
σην ὲλα σ’ σ̌ασ̌ιρεύω
Το φέψιμο σ’ νερι͜άσκουμαι,
την ὲλα σ’ αβλαεύω

Το άγωμα σ’ θα παίρ’ την ψ̌η μ’,
η ὲλα σ’ θ’ αναστέν’ με
Αν έν’ να φεύ’ς, αούτο η γης
ας σ̌κίεται και παίρ’ με

Η ὲλα σ’ έν’ γλυκύν κρασίν
την ψ̌η μ’ που γαλενίζει
Το άγωμα σ’ φαρμακερόν
την καρδι͜ά μ’ κατασ̌κίζει

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβλαεύω	κυνηγώ, μτφ. επιθυμώ διακαώς	avlamak
άγωμα	αναχώρηση, φευγιό, πορεία
αναστέν’	αναζωογονεί, αναθρέφει/μεγαλώνει (παιδί), ανασταίνει	ἀνίστημι
αούτο	αυτό/ή
γαλενίζει	γαληνεύει, ηρεμεί
γλυκύν	γλυκιά/ό
ὲλα	ερχομός, άφιξη
έν’	είναι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
νερι͜άσκουμαι	σιχαίνομαι, αποστρέφομαι
παίρ’	παίρνω/ει
σ̌ασ̌ιρεύω	σαστίζω, τα έχω χαμένα	şaşırmak
σ̌κίεται	σκίζεται
σύρκεται	τραβιέται, αντέχεται
φεύ’ς	φεύγεις
φέψιμο	φυγή
ψ̌η	ψυχή