Εγάπη σ’ ετελέθεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιάννης Σανίδης

Με ντου εσ’κώθες κι έφυες,
ας σίναν εφοέθες;
Λάχ̌’ το κρυφόν το θέλεμαν
τη καρδι͜άς ι-σ’ εγρέθες

Άμον καρβών’ ντο καίεται
εγάπη σ’ ετελέθεν
Γιαβάς̌-γιαβάσ̌ι͜α τ’ άψιμον
εβζήεν κι εχωνεύτεν

Όθεν καικά τσ̌ατεύω σε
μουστρώντς κι αγροτερείς με
Πέει με, ντ’ εσέγκες με το νου σ’
κι ευτάς πως ’κ’ εγνωρί͜εις με;

Απόκρυφα θα έρχουμαι 
και κάθουμαι σο γιάνι σ’
να ’λέπω ντ’ άγνα φτιλακίζ’
και συντρομάζ’ τ’ απάν’ ι-σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγροτερείς	αγριοκοιτάς
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
άψιμον	φωτιά
γιαβάς̌	αργά	yavaş
γιαβάσ̌ι͜α	αργά	yavaş
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
εβζήεν	έσβησε
εγάπη	αγάπη
εγνωρί͜εις	γνωρίζεις
εγρέθες	αγριεύτηκες, καταβλήθηκες από ανεξήγητο φόβο
έρχουμαι	έρχομαι
εσέγκες	έβαλες, εισήγαγες
εσ’κώθες	σηκώθηκες
ετελέθεν	(αμτβ.) τελείωσε, εξαντλήθηκε, μτφ. πέθανε
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
εφοέθες	φοβήθηκες
έφυες	έφυγες
εχωνεύτεν	(για μέταλλο) έλιωσε, (για τροφή) χωνεύτηκε, (για εστία φωτιάς) έσβησε και δεν βγάζει φλόγα, απανθρακώθηκε
θέλεμαν	θέλημα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καίεται	καίγεται
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καρβών’	κάρβουνο
λάχ̌’	είθε, μακάρι, μήπως και (με την ελπίδα να συμβεί)
’λέπω	(ελέπω) βλέπω
μουστρώντς	σκυθρωπιάζεις, συνοφρυώνεσαι
ντ’ άγνα	τι περίεργα; τι αλλόκοτα; τι αξιοθαύμαστα;
ντου	που, αυτό/ά που
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
πέει	(προστ.) πες
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;
συντρομάζ’	τρέμει ολόκληρος/η/ο
τσ̌ατεύω	συναντώ (τυχαία), τυχαίνω	çatmak
φτιλακίζ’	σπαρταρά, πάλλεται γρήγορα