Προβολή Τραγουδιού

Εγάπη σ’ ετελέθεν

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιάννης Σανίδης

Με ντου εσ’κώθες κι έφυες,
ας σίναν εφοέθες;
Λάχ̌’ το κρυφόν το θέλεμαν
τη καρδι͜άς ι-σ’ εγρέθες

Άμον καρβών’ ντο καίεται
εγάπη σ’ ετελέθεν
Γιαβάς̌-γιαβάσ̌ι͜α τ’ άψιμον
εβζήεν κι εχωνεύτεν

Όθεν καικά τσ̌ατεύω σε
μουστρώντς κι αγρι͜οτερείς με
Πέει με, ντ’ εσέγκες με το νου σ’
κι ευτάς πως ’κ’ εγνωρί͜εις με;

Απόκρυφα θα έρχουμαι 
και κάθουμαι σο γιάνι σ’
να ’λέπω ντ’ άγνα φτιλακίζ’
και συντρομάζ’ τ’ απάν’ ι-σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρι͜οτερείς	αγριοκοιτάς
άμον	σαν, όπως, καθώς
απάν’	πάνω
άψιμον	φωτιά
γιαβάς̌	αργά	yavaş
γιαβάσ̌ι͜α	αργά	yavaş
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
εβζήεν	έσβησε
εγνωρί͜εις	γνωρίζεις
εγρέθες	αγριεύτηκες, καταβλήθηκες από ανεξήγητο φόβο
έρχουμαι	έρχομαι
εσέγκες	έβαλες, εισήγαγες
εσ’κώθες	σηκώθηκες
ετελέθεν	(αμτβ.) τελείωσε, εξαντλήθηκε, μτφ. πέθανε
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
εφοέθες	φοβήθηκες
έφυες	έφυγες
εχωνεύτεν	(για μέταλλο) έλιωσε, (για τροφή) χωνεύτηκε, (για εστία φωτιάς) έσβησε και δεν βγάζει φλόγα, απανθρακώθηκε
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καρβών’	κάρβουνο
λάχ̌’	είθε, μακάρι
’λέπω	(ελέπω) βλέπω
μουστρώντς	σκυθρωπιάζεις, συνοφρυώνεσαι
ντ’ άγνα	τι περίεργα; τι αλλόκοτα; τι αξιοθαύμαστα;
ντου	που, αυτό/ά που
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
πέει	πες (προστ.)
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;
συντρομάζ’	τρέμει ολόκληρος/η/ο
τσ̌ατεύω	συναντώ (τυχαία), τυχαίνω	çatmak
φτιλακίζ’	σπαρταρά, πάλλεται γρήγορα