Προβολή Τραγουδιού
Οι φίλ’ περιγελούνε με |
Στιχουργοί: Αναστασία Λυκίδου
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιώργος Σιαμίδης
Οι φίλ’ περιγελούνε με, λέγ’νε με: «φως σ’ ομμάτι͜α σ’!» Εβγαίνω απάν’ σ’ εξώπορτον και ’κι δι͜αβαίντς σα στράτας Καρδόπο μ’, έρημον οσπίτ’, πουθέν ’κ’ είν’ γειτονάδες Λαλία ’κι ακουσ̌κεύκεται απέσ’ σ’ εσά τ’ οτάδες Τέρτι͜α, παραπονέματα, λιβών’νε το καρδόπο μ’ Τ’ ομμάτι͜α μ’ κατακέφαλα και συντρομάζ’ το ψ̌όπο μ’ Τ’ εσά τα λόγια αρνόπο μου, αχάντι͜α σην καρδία μ’ Έγκαν απέσ’ σο ψ̌όπο μου τη βαρυχ̌ειμωνίαν
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ακουσ̌κεύκεται | ακούγεται | ||
απάν’ | πάνω | ||
απέσ’ | μέσα | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
αχάντι͜α | αγκάθια | ||
βαρυχ̌ειμωνίαν | βαρυχειμωνιά | ||
δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
έγκαν | έφεραν | ||
είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
εσά | δικά σου/σας | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καρδόπο | καρδούλα | ||
κατακέφαλα | προς τα κάτω | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
λαλία | λαλιά, φωνή | ||
λέγ’νε | λένε | ||
λιβών’νε | συννεφιάζουν | λίβος<λείβω | |
ομμάτι͜α | μάτια | ||
οσπίτ’ | σπίτι | hospitium<hospes | |
οτάδες | δωμάτια | oda | |
παραπονέματα | παράπονα | ||
πουθέν | πουθενά | ||
στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
συντρομάζ’ | τρέμει ολόκληρος/η/ο | ||
τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
φίλ’ | (προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι | ||
φως σ’ ομμάτι͜α σ’ | συγχαρητήρια φράση προς κάποιον για αναγγελία κάποιου ευχάριστου γεγονότος | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα |