Παναΐα

Προβολή Τραγουδιού

Αντίφωνα | Εκκλησιαστικά ποντιακά κατ’ αντιφωνίαν

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Τη Παναΐας το ποτάμ’
στεσημονήν που ’κ’ έχ̌ει
Τη καρδι͜άς ι-μ’ το νούνιγμαν
αρ’ οξωπίσ’ που τρέχ̌ει

Άσπιλή μου Παναΐα,
Παναΐα πλατυτέρα,
τη σκοτίαν και τη νύχταν
ποίσον ατο φως κι ημέρα

Η Παναΐα μουν ωρι͜άζ’
τα μέρι͜α απ’ έναν- έναν
Η χώρα του αχώρετου,
η Άχραντος Παρθένα

Άσπιλή μου Παναΐα,
Παναΐα πλατυτέρα,
τη σκοτίαν και τη νύχταν
ποίσον ατο φως κι ημέρα

Κι ας είναι αλουτρούητα
και ας εένταν ξένα
Επέμ’ναν καταπράσινα
και χ̌ιλευλογημένα

Άσπιλή μου Παναΐα,
Παναΐα πλατυτέρα,
τη σκοτίαν και τη νύχταν
ποίσον ατο φως κι ημέρα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλουτρούητα	αλειτούργητα
εένταν	έγιναν
επέμ’ναν	απόμειναν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
μέρι͜α	μέρη
μουν	μας
νούνιγμαν	σκέψη
οξωπίσ’	πίσω, αντίστροφα
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
ποτάμ’	ποτάμι
σκοτίαν	σκοτάδι
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά
ωρι͜άζ’	προσέχω/ει, φυλάω/ει, επιβλέπω/ει