Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;

Κάτ’ θα λέγω σας, παιδία,
ντ’ εγράεψα τη δουλεία
Τεά να καλυτερεύω,
ενούντσα να υπαντρεύω

Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Την πελιά μ’ εράευα!
Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Αμάν! Την πελιά μ’ εράευα!
Ατέ τ’ εμόν η κυρά
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν
Ατέ τ’ εμόν η κυρά, πουλί μ’,
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν

’Κ’ έξερα ντο έν’ βαρύν’
για να πεσ̌λεεύ’ς καρήν
Ντο πολλά εχ̌αίρουμ’νε,
μικρός και τσ̌εχέλτς έμ’νε

Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Την πελιά μ’ εράευα!
Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Αμάν! Την πελιά μ’ εράευα!
Ατέ τ’ εμόν η κυρά
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν
Ατέ τ’ εμόν η κυρά, πουλί μ’,
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν

Αμάν παίρ’νε σε και τρέχ’νε,
το κορίτσ’ έτοιμον έχ’νε
Σύρ’νε, συνορθιάζ’νε σε
κι επεκεί αφήν’νε σε

Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Αμάν! Την πελιά μ’ εράευα!
Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Αμάν! Την πελιά μ’ εράευα!
Ατέ τ’ εμόν η κυρά
σην τσ̌όπι͜α  μ’ ’κι αφήν’ παράν
Ατέ τ’ εμόν η κυρά, πουλί μ’,
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν

Άλλο ’κι αραεύ’νε σε,
ξάι πα ’κι τερούνε σε
Γιατί ατείν’ εξέρν’ ατο
κι ας σην αρχήν λέγ’ν’ ατο

Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Την πελιά μ’ εράευα!
Ντ’ εθέλ’να κι υπάντρευα;
Αμάν! Την πελιά μ’ εράευα!
Ατέ τ’ εμόν η κυρά
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν
Ατέ τ’ εμόν η κυρά, πουλί μ’,
σην τσ̌όπι͜α μ’ ’κι αφήν’ παράν