Χαίρουμαι ντο είμαι κοντός

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Έναν φραχτίν χωρίζ’ εμάς
με πουρναροτσατσία
’Κ’ επορώ να ελέπω σε -ν,
θα δίγ’ ατα φωτίαν

Έντρισες κι εχολιάστανε,
σκοτούνταν βλαστημούνε
Και -ν- απ’ εμέν ντο εγάπεσες
πώς έντον, ’κ’ εγροικούνε

Χ̌αίρουμαι ντο είμαι κοντός,
μακρύς, αναθεμά ’το!
Όσον ψηλόν έν’ το ραχ̌ίν
πολλά αέρας φυσά το

Εσύ, ψ̌ήκα μ’, καν’νάν μη ακούς
και -ν- άφ’ς ατ’ς να υλάζ’νε
Τα κόπρι͜α όσον ντο ταρά͜εις
άλλο πολλά σ̌κυλάζ’νε

Ωρι͜άσον, ψ̌η μ’, κομπών’νε σε
και λες ατά ντο θέλ’νε
Ση μαχαλά σ’ όλ’ εύκαιροι,
αρνί μ’, παίρ’ν’ α’ και τρέχ’νε

Άλλο ’κι βάλλω εγώ καπνά,
άλλο ’κι ζεφιρούμαι
Γάρη, μη σ’κώντς με το πρωί,
απάν’ ι-σ’ θα γομούμαι!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
απάν’	πάνω
ατά	αυτά
ατα	αυτά
ατ’ς	αυτής, της
άφ’ς	(προστ.) άφησε
βάλλω	βάζω
γάρη	(κλητ.) Ε! γυναίκα	karı
γομούμαι	ορμώ, συρρέω
δίγ’	δίνω
εγάπεσες	αγάπησες
εγροικούνε	καταλαβαίνουν
ελέπω	βλέπω
έν’	είναι
έντον	έγινε
έντρισες	παντρεύτηκες, βρήκες άντρα (για γυναίκα)
επορώ	μπορώ
εχολιάστανε	θύμωσαν, αγανάκτησαν
ζεφιρούμαι	γεμίζω/κολλάω πίσσα (ζιφίρ ή ζεφίρ), μαυρίζουν τα χέρια μου (κατά το σπάσιμο του καπνού)	zifir/zefīr
θέλ’νε	θέλουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κομπών’νε	εξαπατούν, ξεγελούν, μτφ. σαγηνεύουν	κομβόω
μαχαλά	γειτονιά	mahalle/maḥalle
όλ’	όλοι/α
παίρ’ν’	παίρνουν
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουρναροτσατσία	ξερόκλαδα από πουρνάρι
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σκοτούνταν	σκοτώνονται
σ̌κυλάζ’νε	βρωμάνε
σ’κώντς	σηκώνεις
ταρά͜εις	αναμιγνύεις, ανακατεύεις, μπλέκεις
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
τρέχ’νε	τρέχουν
υλάζ’νε	γαβγίζουν	ὑλάω
φραχτίν	φράχτης
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
χωρίζ’	χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ήκα	ψυχούλα
ωρι͜άσον	(προστ.) πρόσεξε, φύλαξε, φυλάξου