Οι ανθρώπ’ εγουτούρεψαν

Οι ανθρώπ’ εγουτούρεψαν,
ο Θεόν πα ’κι θέλ’ μας [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Πασ̌τάν ενέσπαλαμ’ Ατον
και ούλτς θα πακλαεύ’ μας [νέι]

Ν’ αηλί εμέν και βάι εμέν,
ν’ αηλί εμέν ατώρα [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Πώς έρθεν και -ν- εκόνεψεν
και τη θανάτ’ η ώρα; [γιαρ/γιαρ-γιαρ]

’Κι φοούμαι τον θάνατον,
’κι τσ̌ούζω ντ’ αποθάνω [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Εγώ νουνίζω, πουλόπο μ’,
αρ’ εσέν ντο θα χάνω [γιαρ]

Αν ’ποθάνω, λελεύω σας,
εμέν βαθέα θάψτεν [γιαρ]
Κι όντες κρούω σο νουν εσουν
έναν κερόπον άψτεν [γιαρ]

Ο ήλιον τ’ εμόν το ταφίν
μη κρούει ατο από ώρας [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Βάλτεν παχ̌έα δεντρόπα
να ’φτάγ’νε με -ν- εβόρας [γιαρ]