Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
λυγερή ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με, έταιρε,
το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερο σ’;
Τ’ άψιμον να καί͜ει ατο
Άλλο τάμαν τάξον με,
εγώ ’σέν περνίζω σε

-Πέρνιξον με, έταιρε,
το βραχ̌ι͜άλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερο σ’;
Τ’ άψιμον να καί͜ει ατο
Άλλο τάμαν τάξον με,
εγώ ’σέν περνίζω σε

-Πέρνιξον με, έταιρε,
τη ζουπούνα μ’ δίγω σε
Ας σην ψ̌η μ’ κι ανέτερον
τ’ άλλα όλια δίγω σε

Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν,
την κουτσ̌ήν επέρνιξεν

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν ραχ̌ία είν’,
πάμε εκεί και δίγω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν λιβάδι͜α είν’,
πάμε εκεί και δίγω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν χωρία είν’,
πάμε εκεί και δίγω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε
Δέξτε͜ ατον τη σ̌κύλ’ τον γιον!
Εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον!