Φωτίσ̌ι͜α

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θόδωρος Παυλίδης, Στέλιος Χαλκίδης

Τα χ̌είλι͜α χαμογελούν
και σο χ̌έρ’ κερίν κρατούν
Φωτίζ’νε έναν μωρόν,
ευτάν’ α’ χριστιανόν

Οι ποπάδες ευλογούνε,
τον Πανάγαθο υμνούνε
Να τρανύν’ χωρίς κακίας,
μακρά ας σα αδικίας

Να φωτίζ’ και το μωρόν
να έν’ άμον τον Χριστόν!

Ήλιον ας σο παραθύρ’
χουλέν’ το μωρόν τη κύρ’
Τη μάνας το λαλαχ̌άρ’,
τσ̌ιτσ̌εκόπον σον παρχάρ’

Και τα σήμαντρα ηχούνε,
τον Θεόν παρακαλούνε
Χρήσιμον σην κοινωνίαν,
το κακόν μ’ ευτάει καμίαν

Να φωτίζ’ και το μωρόν
να έν’ άμον τον Χριστόν!

Το μωρόν το μυρωμένον,
το μωρόν το φωτιμένον
του Χριστού έν’ ο αμνόν,
προστατεύ’ α̤’ ο Θεόν

Τη πάππονος τ’ όνομαν παίρ’
και έναν ζωήν θα φέρ’
Αέτσ’ έρχουμες και ζούμε,
την παράδοσην κρατούμε

Και ευχ̌ία σο μωρόν
να έν’ άμον τον Χριστόν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
α̤’	(α̤τό) αυτό, το
αδικίας	(τα, πληθ.) αδικίες
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
έν’	είναι
έρχουμες	ερχόμαστε
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
ευχ̌ία	ευχές
κακίας	(ον. πληθ.,τα) κακίες
καμίαν	ποτέ
κύρ’	πατέρα
λαλαχ̌άρ’	χαϊδεμένο, παραχαϊδεμένο
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
παίρ’	παίρνω/ει
πάππονος	παππού
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ποπάδες	παπάδες
τρανύν’	μεγαλώνω/ει, αναθρέφω/ει	τρανόω-ῶ
τσ̌ιτσ̌εκόπον	λουλουδάκι	çiçek
φέρ’	φέρνω/ει
φωτίζ’	φωτίζω/ει
φωτίζ’νε	φωτίζουν, βαφτίζουν
φωτιμένον	βαφτισμένο
χ̌έρ’	χέρι
χουλέν’	ζεσταίνει, θερμαίνει