Πουλί μ’, έρθα σην μαχαλά σ’

Πουλί μ’, έρθα ση μαχαλά σ’,
αρ’ σουμά σ’ οσπιτόπο σ’
Περ’μένω σε και έξ’ ’κ’ εβγαίντς,
πώς κρατεί το καρδόπο σ’;

Γιάμ’ η μανίτσα σ’ ’κι αφήν’ -τ- σε
εμένα να ανταμώντς με;
’Τελέθεν η υπομονή μ’,
άλλο μη φαρμακώντς με

Εξέρω ντο τερείς κρυφά
ας σο παραθυρόπο σ’
Τη στιβαρέσσα μ’ ευτάς με
και τυρα̤ννί͜εις το ψ̌όπο σ’

Εγώ καμίαν ’κ’ έμευα
αέτσ’ για να παθάνω
Ας εξέρτς, αν ’κι παίρω σε,
φογούμαι θ’ αποθάνω