Εσύ είσαι άσπρον πελιστέρ’

Εσύ είσαι μικρόν / άσπρον πελιστέρ’
κι εγώ είμαι ο αητέντς
Με τα τσ̌αλούμι͜α ντ’ ευτάς
μ’ εμένα θα τελέντς

Πάντα αναμένω σε,
θέλω να κερδαίνω σε
[Αχ!] Πώς θα χάνω τ’ αχούλι μ’
εσέν αν ’κι παίρω σε

Τ’ ομμάτι͜α σ’ μαυροστάφυλι͜α,
η καρδι͜ά σ’ άσπρον χ̌ι͜όν’
Εσέν θα στεφανούμαι σε
αρ’ ους το χ̌ειμωγκόν

Τ’ εμόν-α το περιστέρ’
τη χαράν σην ψ̌η μ’ θα φέρ’
Ους να γερούμε, πουλί μ’ / Σούλα,
θα κρατώ σε -ν- ας σο χ̌έρ’