Απάν’ σα παρχαροτόπια

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

expand_content

Απάν’ σα παρχαροτόπι͜α [αμάν!]
πρασινοφορεμένα [αμάν! αμάν!]
Αρνόπο μ’, να ευρίγουμ’νε [αμάν!]
εντάμαν μετ’ εσέναν [αμάν! αμάν!]

Εκεί μανάχον θ’ έκουγαμ’ [αμάν!]
τη Θεού τα πουλία [αμάν! αμάν!]
(Κι) Απ’ εσέν λόγι͜α τη εγάπ’ς [αμάν!]
ντ’ έ͜εις απέσ’ σην καρδίαν [αμάν! αμάν!]

Σα τσ̌ικαρόπα μουν θ’ εμπαίν’ [αμάν!]
ο καθαρόν αέρας [αμάν! αμάν!]
Άμον ανθρώπ’ θ’ εζήν’ναμε [αμάν!]
εκεί έπεϊ ημέρας [αμάν! αμάν!]

Ντό να ’φτάμε που ζούμε εμείς [αμάν!]
σο τσ̌όλ’ την πολιτείαν; [αμάν! αμάν!]
Με τόζι͜α και μαυρολίβι͜α, [αμάν!]
ήλιος πα παίρ’ σκοτίαν [αμάν! αμάν!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’	άνθρωποι
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
έ͜εις	έχεις
εγάπ’ς	αγάπης
εζήν’ναμε	ζούσαμε
έκουγαμ’	ακούγαμε
εμπαίν’	μπαίνει
εντάμαν	μαζί
έπεϊ	αρκετές/αρκετοί/αρκετά, ένα μεγάλο ποσοστό, ένας μεγάλος αριθμός	epey
ευρίγουμ’νε	βρισκόμουν
μανάχον	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μαυρολίβι͜α	μαύρα σύννεφα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουν	μας
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παίρ’	παίρνω/ει
παρχαροτόπι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
σκοτίαν	σκοτάδι
τόζι͜α	σκόνες	toz
τσ̌ικαρόπα	(υποκορ.) σπλάχνα, σωθικά	ciğer/ciger
τσ̌όλ’	έρημο, ερημικό	çöl
’φτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω