Έλα-έλα

Έναν πάω κι οπίσ’ τερώ,
τ’ αρνόπο μ’ αναμένω
[αναμένω / έλα -ν- έλα]
Τ’ αρνί μ’ εθαρρεί θα φέγω
όντες απιδι͜αβαίνω
[-πιδι͜αβαίνω / έλα -ν- έλα]

Πάω κι ο νους ι-μ’ έν’ οπίσ’,
νουνίζω, ατσ̌ά ελέπ’ς με; 
[ατσ̌ά ελέπ’ς με / έλα -ν- έλα]
Αν θέλτς με ποίσον με ισ̌μάρ’,
όσον πόσον θα παιδεύ’ς με; 
[θα παιδεύ’ς με; / έλα -ν- έλα]

Θ’ απιδι͜αβαίνω το ρακάν’,
θα παίζω το γαβάλι μ’
[το γαβάλι μ’ / έλα -ν- έλα]
Για τη σεβντά σ’ ερρώστεσα,
άσ̌κεμον έν’ το χάλι μ’
[έν’ το χάλι μ’ / έλα -ν- έλα]

Εγροίκ’σα ντο θέλτς με κι εσύ
ντό, τεΐ τυρα̤ννί͜εις με;
[τυρα̤ννί͜εις με / έλα -ν- έλα]
’Τελέθεν η υπομονή μ’,
τέρ’, άλλο μη κλαινί͜εις με
[μη κλαινί͜εις με / έλα -ν- έλα]

Γεια σου Χρυσανθόπουλε με την λύρα σου!