Προβολή Τραγουδιού

Τα πουλία τ’ αγλώσσωτα

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Τα πουλία τ’ αγλώσσωτα
και σ’ έρημα πα ζούνε
Ατά ευτάνε σεβνταλούκ’,
εγροικούν κι αγαπούνε

Εβγαίν’νε σο πορπάτεμαν,
ατά πα ανταμούνταν!
Κι/Και -ν- αποβραδίς ση φωλέαν
τυλίγ̂ουνταν κοιμούνταν

Τα πουλία και σ’ έρημα
ευτάγ’νε κατοικίαν
Όχι να έχ’νε άμον εσέν
λιθαρένεν καρδίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλώσσωτα	τα χωρίς γλώσσα
άμον	σαν, όπως, καθώς
ανταμούνταν	ανταμώνουν
αποβραδίς	απ’ το βράδυ
ατά	αυτά
εβγαίν’νε	βγαίνουν
εγροικούν	καταλαβαίνουν
ευτάγ’νε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
ευτάνε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
έχ’νε	έχουνε
κοιμούνταν	κοιμούνται
λιθαρένεν	πέτρινο, λιθαρένιο
πα	πάλι, επίσης
πορπάτεμαν	περπάτημα
σεβνταλούκ’	έρωτας	sevdalık
φωλέαν	φωλιά