Τα πουλία τ’ αγλώσσωτα

Προβολή Τραγουδιού

Συνθέτες: Παραδοσιακό, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Τα πουλία τ’ αγλώσσωτα
και σ’ έρημα πα ζούνε
Ατά ευτάνε σεβνταλούκ’,
εγροικούν κι αγαπούνε

Εβγαίν’νε σο πορπάτεμαν,
ατά πα ανταμούνταν!
Κι/Και -ν- αποβραδής ση φωλέαν
τυλίγ̆ουνταν κοιμούνταν

Τα πουλία και σ’ έρημα
ευτάγ’νε κατοικίαν
Όχι να έχ’νε άμον εσέν
λιθαρένεν καρδίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλώσσωτα	τα χωρίς γλώσσα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανταμούνταν	ανταμώνουν
αποβραδής	απ’ το βράδυ, κατά το βράδυ, βραδιάτικα
ατά	αυτά
εβγαίν’νε	βγαίνουν
εγροικούν	καταλαβαίνουν
ευτάγ’νε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
ευτάνε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
έχ’νε	έχουνε
κοιμούνταν	κοιμούνται
λιθαρένεν	πέτρινο, λιθαρένιο
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πορπάτεμαν	περπάτημα
σεβνταλούκ’	έρωτας	sevdalık
τυλίγ̆ουνταν	τυλίγονται
φωλέαν	φωλιά