Ανάθεμα σε, Καζαχστάν

Αχ! ανάθεμα σε, Καζαχστάν,
ατέλειωτα γιαζία!
Σα γιαζία σ’ εχάθανε
παλληκάρι͜α παιδία

Αχ! Εθυμέθα το Καζαχστάν,
[και] τα λόγια μ’ είν’ βαρέα
’Κι θ’ ανασπάλ’νε οι Ρωμαίοι
το σεράντα εννέα

Αχ! Ντο είδαν και -ν- υπόφεραν
φυλακές, εξορίας!
Και τσάτσαλοι και πεινασμέν’
έχτιζαν πολιτείας

Πολλά είδανε οι Ρωμαίοι
και βάσανα και πόνι͜α
[Και] Με τη λύραν επέρασαν
τα δύσκολα τα χρόνι͜α

♫

Στείλο με το μαντιλόπο σ’
[Έι βαχ! σεβνταλίν]
το παραλερωμένον
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
σεβνταλίν πουλίν’]
Να σπογγίζω τα δα̤κρόπα μ’
[Έι βαχ! σεβνταλίν]
και στείλω σ’ α’ πλυμένον
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
μερακλίν, αρνί μ’!]
να στείλω σ’ α’ πλυμένον
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
σ̌ανταφλίν, αρνί μ’]

Έλα τ’ εμόν παντέμορφη,
[Έι βαχ! σεβνταλίν]
έλα τ’ εμόν το κι͜άρ’-ι
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
σεβνταλίν, πουλίν]
Για τ’ εσέν την ψ̌η μ’ έφαγα
[Έι βαχ! σεβνταλίν]
εγώ το παλληκάρι
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
μερακλίν, αρνί μ’]
Εγώ το παλληκάρι
[’λί εμέν! ν’ αηλί εμέν!
σ̌ανταφλίν, αρνί μ’]

Τ’ ομμάτι͜α σ’ καταπλουμιστά,
[Έι βαχ! σεβνταλίν]
εγάπ’ απέσ’ γραμμένον
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
σεβνταλίν, πουλίν]
Άνοιξον ας ελέπ’ ατα,
[Έι βαχ! σεβνταλίν]
η καρδι͜ά μ’ έν’ καμένον
[’λί εμέν! ’λί εμέν!
μερακλίν, αρνί μ’]
Η καρδι͜ά μ’ έν’ καμένον
[’λί εμέν! ν’ αηλί εμέν!
σ̌ανταφλίν, αρνί μ’]