Χαμέλυνον, νε ουρανέ

Προβολή Τραγουδιού

Συνθέτες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Παραδοσιακό

Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Χαμέλυνον, νε ουρανέ,
ας χαμελύν’ κι ο ήλι͜ον
Να χουλέν’ ραχ̌ι͜οκέφαλα
με χ̌ι͜όνι͜α και με κρύον

Τα χ̌ι͜όνι͜α εκαπάτεψαν,
τ’ ελάτι͜α φορτωμένα
Ψηλά ραχ̌ία έμορφα
και [νε] παραπονεμένα

Χαμέλυνον, ψηλόν ραχ̌ίν,
ας έρχουμαι δι͜αβαίνω
Τ’ αρνί μ’ σο μεσοστράτ’ έρθεν,
’κ’ επορώ ν’ αναμένω

Βαρύν έντον τ’ εμόν η ψ̌η,
βαρύν και πονεμένον
Απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ τ’ έρημον
μαχ̌αίρ’ έν’ καρφωμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
εκαπάτεψαν	σκέπασαν, κάλυψαν, έκλεισαν κπ/κτ σε κτ	kapatmak
ελάτι͜α	έλατα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφα	όμορφα
έν’	είναι
έντον	έγινε
επορώ	μπορώ
έρθεν	ήρθε
έρχουμαι	έρχομαι
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
μαχ̌αίρ’	μαχαίρι
μεσοστράτ’	μέση του δρόμου
ραχ̌ι͜οκέφαλα	ρχο
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
χαμελύν’	χαμηλώνει
χαμέλυνον	χαμήλωσε
χουλέν’	ζεσταίνει, θερμαίνει
ψ̌η	ψυχή