Μακρύν καϊτέν

Προβολή Τραγουδιού

Η καρδι͜ά μ’ άψιμον πιάν’,
[και -ν-] η βρούλα κρούει σο στέβος [νέι]
Νερόν ’κχ̌ύστε͜ ατο, σβήστε͜ ατο
[και] μετ’ έναν τρανόν σ̌κεύος
  
Ανάθεμα και τα μακρά,
[και -ν-] όθεν ’κι πάει λαλία [νέι]
Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
ας σην αροθυμίαν

♫

Καρδι͜ά μ’ απαρηγόρετον,
πώς να παρηγορώ σε;
Εσέν τα τέρτι͜α -ν- έφαγαν
και ’κι κατηγορώ σε

Ση στράταν σίτι͜α πορπατώ,
τα χ̌έρια μ’ σταυρωμένα
Κανείς κακόν να μη παθάν’,
πουλί μ’, άμον εμένα

Σαράντα ποταμόνερα,
εφτά ραχ̌ία χ̌ιόνι͜α
’κ’ επόρεσανε να πλύν’νε
τη καρδίας ι-μ’ τα πόνια

Μάνα μ’, γιατί εποίκες με -ν
αΐκον πονεμένον;
Όλα τα καρδί͜ας χ̌αίρουνταν,
τ’ εμόν πάντα κλαμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απαρηγόρετον	απαρηγόρητη/ο
αροθυμίαν	νοσταλγία
άψιμον	φωτιά
βρούλα	φλόγα	brûler
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
επόρεσανε	μπόρεσαν
εσκοτείνεψαν	σκοτείνιασαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδί͜ας	καρδιές
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούει	χτυπάει	κρούω
’κχ̌ύστε	(προστ.) εκχύστε, χύστε, εκβάλετε	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
λαλία	λαλιά, φωνή
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτι͜α	μάτια
παθάν’	παθαίνει
πιάν’	πιάνει
πλύν’νε	πλένουν
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
πορπατώ	περπατάω
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σίτι͜α	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
στέβος	στέγη, σκεπή
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
χ̌αίρουνταν	χαίρονται