Των Βαΐων

Εγώ για τ’ εσόν τη σεβντάν
την ψ̌η μ’ πα επεδέβα
Τιδέν ’κ’ ελογαρίασα,
σ’ άψιμον πα εσέβα

Των Βαΐων, των Βαΐων,
σο κάθεν το χωρίον
Σ’ όνομα σ’, όνομαν εύρα,
σο πόι σ’ κι άλλο καλλίον

Την ψ̌η μ’ σ’ εσέν εχάρτσα ’το
να χ̌αίρεται, κορτσόπον
Εσύ φαρμάκ’ επότ’σες α’
τ’ έρημον το καρδόπο μ’

Των Βαΐων, των Βαΐων,
σο κάθεν το χωρίον
Σ’ όνομα σ’, όνομαν εύρα,
σο πόι σ’ κι άλλο καλλίον

Εποίκες με κι επέρα οπίσ’
το λόγον ντο εδέκα
Εσύ είναν όντες ευρήκ’ς,
εγώ ευρήκω δέκα

Των Βαΐων, των Βαΐων,
σο πέραν το χωρίον
Σ’ όνομα σ’, όνομαν εύρα,
σο πόι σ’ κι άλλο καλλίον