Προβολή Τραγουδιού
Ερώτεσα την θάλασσα

Στιχουργοί: Θωμαΐς Κιζιρίδου
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Φάνης Κουρουκλίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος
Όντες τερώ την θάλασσαν τ’ αρνόπο μου νουνίζω Γομούται η γούλα μ’, ’κ’ επορώ κι ας ση σεβντά δακρύζω Ερώτεσα την θάλασσαν τ’ αρνόπο μ’ γιάμ’ εφούρκ’σεν Ετάραξεν τα κύματα τ’ς, εποίκεν πως ’κ’ εγροίκ’σεν Γιατρός ’κι θα ευρίεται για να λαρών’ το ψ̌όπο μ’ Η ψ̌η μ’ θ’ απονεγκάσ̌κεται αν κλώσ̌κεται τ’ αρνόπο μ’ Θάλασσα μ’, ποδεδίζω σε -ν, στείλον με οπίσ’ τ’ αρνόπο μ’ Μη απομέν’ ξαν εύκαιρον τ’ εμόν αρ’ τ’ εγκαλιόπον
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
απομέν’ | απομένει | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
γιάμ’ | μήπως, ή μη | ya/yā + μη | |
γομούται | γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει | ||
γούλα | λαιμός | gula | |
εγκαλιόπον | αγκαλιά, αγκαλίτσα | ||
εγροίκ’σεν | κατάλαβε | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
επορώ | μπορώ | ||
ερώτεσα | ρώτησα | ||
εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
ευρίεται | βρίσκεται | ||
εφούρκ’σεν | έπνιξε | ||
’κ’ | δεν | ουκί<οὐχί | |
’κι | δεν | ουκί<οὐχί | |
κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
λαρών’ | γιατρεύει, θεραπεύει | ||
νουνίζω | σκέφτομαι | ||
ξαν | πάλι, ξανά | ||
όντες | όταν | ||
οπίσ’ | πίσω | ||
ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
στείλον | στείλε (προστ.) | ||
τερώ | κοιτώ | ||
ψ̌η | ψυχή | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα |