Μάνα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμλίδης, Θόδωρος Κοτίδης

Μάνα μ’, αρλίν εποίκες με,
αρλίν και πονεμένον
[γιαρ/ωφ! να βάι εμέν!]
Και πώς να χτίζω το ψ̌όπο μ’
το γεραλαεμένον; [γιαρ]

Μάνα μ’, η καρδι͜ά μ’ καίεται,
την βρούλαν πώς θα βζήνω;
[γιαρ/ωφ! να βάι εμέν!]
’Τσουρώθεν το πεγαδομμάτ’
νερόν και για να ’κχ̌ύνω [γιαρ]

Μάνα μ’, επέμ’να έρημος,
πουλίν ορφανεμένον
[γιαρ/ωφ! να βάι εμέν!]
Τ’ απέσ’ ι-μ’ ψωμίν ’κι χορτάζ’,
η γούλα μ’ διψασμένον [γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
αρλίν	αυτό που το πιάνει εύκολα το παράπονο	arlı
βζήνω	σβήνω
βρούλαν	φλόγα	brûler
γεραλαεμένον	τραυματισμένο, γεμάτο πληγές	yaralama
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
γούλα	λαιμός	gula
επέμ’να	απόμεινα
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
καίεται	καίγεται
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
’κχ̌ύνω	εκχύνω, χύνω, εκβάλλω	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
πεγαδομμάτ’	πηγή νερού
’τσουρώθεν	(ετσουρώθεν) στέρεψε	σειρώ=εκκενώνω, αδειάζω
ψ̌όπο	ψυχούλα