Προβολή Τραγουδιού
Ήλε μ’ |
ΜεταξοζύγιστονΣτιχουργοί: Αγγελική Παμπουκίδου
Συνθέτες: Θόδωρος Κοτίδης
Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμλίδης, Θόδωρος Κοτίδης
Ήλε μ’, όντες βασιλεύ’ς μίαν θά ’ρχουμαι όθεν πας Να τερώ το μυστικό σ’ ποίον έν’ και ’κι γεράς Ήλε μ’, εσύ ντο χουλέντς ντ’ εχ̌ι͜ονίγαν τα ραχ̌ι͜ά Έναν ξάι για χούλυνον το καρδόπο μ’ ντο ριγά Ήλε μ’, εφέκα τ’ αρνί μ’ κι έφυεν από σουμά μ’ Έλεγα «Πάντα θα ζω! Ξαν, θ’ εμπαίν’ σην εγκάλια μ’» Ήλε μ’, εσύ ντο χουλέντς ντ’ εχ̌ι͜ονίγαν τα ραχ̌ι͜ά Έναν ξάι για χούλυνον το καρδόπο μ’ ντο ριγά Ήλε μ’, να ευρίουμ’νες μετ’ ατέν σ’ εσόν τ’ οσπίτ’ Χ̌ίλι͜α χρόνι͜α ν’ εζήν’ναμ’ άμον ντο ζει το πελίτ’ Ήλε μ’, εσύ ντο χουλέντς ντ’ εχ̌ι͜ονίγαν τα ραχ̌ι͜ά Έναν ξάι για χούλυνον το καρδόπο μ’ ντο ριγά
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατέν | αυτήν | ||
| βασιλεύ’ς | βασιλεύεις, δύεις | ||
| γεράς | γερνάς | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εζήν’ναμ’ | ζούσαμε | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| έν’ | είναι | ||
| έναν ξάι | λίγο, μια σταλιά | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ευρίουμ’νες | βρισκόμασταν | ||
| εφέκα | άφησα | ||
| έφυεν | έφυγε | ||
| εχ̌ι͜ονίγαν | χιονίστηκαν | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όντες | όταν | ||
| οσπίτ’ | σπίτι | hospitium<hospes | |
| πελίτ’ | η βελανιδιά | pelit/bellūṭ | |
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| ριγά | κρυώνει, τρέμει από το κρύο | ||
| ’ρχουμαι | (έρχουμαι) έρχομαι | ||
| σουμά | κοντά | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| χουλέντς | ζεσταίνεις, θερμαίνεις | ||
| χούλυνον | θέρμανε, ζέστανε |
