Τρυγόνα μ’, όθεν κέσ’ διαβαίντς

Προβολή Τραγουδιού

Τρυγόνα μ’, όθεν κέσ’ δι͜αβαίντς
τα στράτας συντρομάζ’νε
Ήντζαν τερεί σον πρόσωπο σ’
τ’ ομμάτι͜α τ’ χαντυλλι͜άζ’νε

Κάθουμαι και περ’μένω σε,
τα σοκάκια σ’ ωρι͜άζω
Πέκιτι, ας καντουρεύω σε,
σ’ οσπίτι μ’ να μονάζω

Ο Θεόν κι αν εδώκε σε
ατό την εμορφίαν,
πασ̌κείμ’ ντο είπε σε να καί͜εις
εσύ ξένον καρδίαν;

Αρνί μ’, θα καταρούμαι σε,
το κρίμα μ’ θα φουρκί͜ει σε
Μετ’ εμέν λες και μασχαρεύ’ς,
με τον άλλον πας κείσαι

Παρχάρ’ αέρα εφύσεσεν
κι απόθεν¹ τέλια-τέλια
Τρυγόνα μ’, τα φιλέματα
σ’ γλυκέα –ν- άμον μέλια

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απόθεν	από που, από όπου
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
δι͜αβαίντς	(για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς	διαβαίνω
εδώκε	έδωσε
εμορφίαν	ομορφιά
εφύσεσεν	φύσηξε
ήντζαν	οποιοσδήποτε, όποιος / οποιονδήποτε, όποιον
καντουρεύω	ξεγελάω, εξαπατάω, κοροϊδεύω	kandırmak
καταρούμαι	καταριέμαι
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
μασχαρεύ’ς	αστειεύεσαι, διακωμωδείς	maskara/masḫara
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μονάζω	φιλοξενώ για διανυκτέρευση
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτι͜α	μάτια
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
πέκιτι	ίσως να, πιθανόν να, μπας και (με την ελπίδα να συμβεί)	belki de
περ’μένω	περιμένω
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
συντρομάζ’νε	τρέμουνε ολόκληροι/ες/α
τέλια	σύρματα, χορδές μουσικού οργάνου	tel
τέλια-τέλια	κυματιστά
τερεί	κοιτάει
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φιλέματα	φιλιά
φουρκί͜ει	πνίγει
χαντυλλι͜άζ’νε	γαργαλάνε, μτφ. θαμπώνουν
ωρι͜άζω	προσέχω, φυλάω, επιβλέπω

Σημειώσεις

¹ Ενδεχομένως το ερωτηματικό «κι απόθεν» (και από πού;) τραγουδήθηκε εκ παραδρομής αντί του «κάποθεν» (από κάπου).