Το κρίμα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμίδης, Παναγιώτης Θεοδωρίδης

expand_content

Είνας καρήν εποίκε με,
να, μα την Παναΐαν!
Να ’φτάγω σην εικόναν ατ’ς
χ̌ίλι͜α μετάνοιας μίαν

Να λέω «Σ’χώρα με, ήμαρτον!
Γουρπάνι σ’, Παναΐα»
Είδ’ ατεν κι εσ̌ασ̌ίρεψα
και ξαν εκολατίγα

Το κρίμα μ’ έν’ πολλά βαρύν,
εξέρω ’κι παίρ’ σ’χώρη
Τρανόν τακάτ’ έχ̌’ η καρή,
σην ξέραν σύρ’ παπόρι

Θαρρείς και έν’ ο δι͜άβολον
ο «έξ’ απ’ αδακέσ’»-ι
Εκολάτ’σεν και τον ποπάν
και εντροπήν πα ’κ’ έχ̌ει

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδακέσ’	εδώ γύρω, κάπου εδώ
ατεν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
γουρπάνι	θυσία	kurban/ḳurbān
είνας	ένας/μία
εκολατίγα	κολάστηκα
εκολάτ’σεν	κόλασε
έν’	είναι
εντροπήν	ντροπή
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
έξ’ απ’ αδακέσ’	έξω από εδώ, μτφ. (ο) διάβολος
εποίκε	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
εσ̌ασ̌ίρεψα	σάστισα, τα έχασα	şaşırmak
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρή	γυναίκα, σύζυγος	karı
καρήν	γυναίκα, σύζυγο	karı
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μίαν	μια φορά
ξαν	πάλι, ξανά
ξέραν	ξεριά
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παίρ’	παίρνω/ει
Παναΐα	Παναγιά
παπόρι	βαπόρι, καράβι	vapore
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ποπάν	παπά
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
σ’χώρα	(προστ.) συγχώρεσε
σ’χώρη	συγχώρεση
τακάτ’	δύναμη, αντοχή	takat/ṭāḳat
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω