Για τ’ εσέναν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Θεοδωρίδης, Κυριάκος Αντωνιάδης

Ντο θ’ ευτάγω, τρυγονόπο μ’,
’κ’ επορώ, ’κ’ ευρήκω τόπον
Ση οντάς ι-σ’ τα φεγγίτας
να ελέπω σε τα νύχτας

Για τ’ εσέν κουρφεύκουμαι
σην εγκάλια μ’ π’ έχω σε
Ση σοανέ σ’ ντο πυκνομπαίνω
και σο γιάνι σ’ κιάν’ ντο μένω

Μόνο για τ’ εσέν εγώ
να κοιμούμαι ’κ’ επορώ
Ολιγόπον να τσαμμώνω,
τα τερτόπα μ’ να ’λαφρώνω

Σ’ ουρανού αφκά την άκραν
θα κονεύω ση φωλέαν
Το ψ̌όπο μ’ να κουρταρεύω
ας σ’ εσόν την μαχ̌αιρέαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκραν	άκρη, αρχή
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
αφκά	κάτω
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
εγκάλια	αγκαλιά
ελέπω	βλέπω
επορώ	μπορώ
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευρήκω	βρίσκω
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κιάν’	και άνω, και εξής, και πέρα
κοιμούμαι	κοιμάμαι
κονεύω	εγκαθίσταμαι, φωλιάζω, προσγειώνομαι (επί πτηνών)	konmak
κουρταρεύω	σώνω, διασώζω	kurtarmak
κουρφεύκουμαι	παινεύομαι, περηφανεύομαι
’λαφρώνω	ελαφρύνω
μαχ̌αιρέαν	μαχαιριά
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
ολιγόπον	λιγουλάκι
πυκνομπαίνω	μπαίνω συχνά
σοανέ	ησυχαστήριο, καταφύγιο	sığınak
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τρυγονόπο	μικρό τρυγόνι
τσαμμώνω	κλείνω, σφαλίζω	καμμύω
φεγγίτας	φεγγίτες, ανοίγματα στη στέγη σπιτιού για να εισέρχεται το φως, φωταγωγοί, λυχνίες
φωλέαν	φωλιά
ψ̌όπο	ψυχούλα