Τικ μονόν

Προβολή Τραγουδιού

Εγώ όντες πίνω και μεθώ
άμον παπόρ’ κουίζω¹
Ανασπάλλω τα τερτόπα μ’,
τιδέν πα ’κι νουνίζω

Για έλα τα κατάβραδα,
για έλα τα βραδέρι͜α
Κάθκα, πουλί μ’, κι ανάμ’νον με
σα ισίζ’κα τα μέρι͜α

Καλά εποίκα κι εγάπεσα
αδά σα σουμοχώρι͜α
Εγώ θα πεσλι͜αεύω σε
με αγρόμηλα και μόρι͜α

Τραντάφυλλον εφύτεψα
κι εξέβεν τσ̌ιτσ̌ακόπον
Ατό τη τσούνας το κουτάβ’
θα τρώει τ’ εμόν το ψ̌όπον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρόμηλα	άγρια μήλα
αδά	εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανάμ’νον	περίμενε
ανασπάλλω	ξεχνώ
βραδέρι͜α	το δειλινό
εγάπεσα	αγάπησα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εξέβεν	βγήκε, ανέβηκε
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
ισίζ’κα	ερημικά, απομονωμένα	ıssız
κάθκα	(προστ.) κάθισε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κουίζω	φωνάζω, λαλώ, καλώ κπ ονομαστικά
μέρι͜α	μέρη
μόρι͜α	βατόμουρα	μόρον
νουνίζω	σκέφτομαι
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παπόρ’	βαπόρι, καράβι	vapore
πεσλι͜αεύω	παρέχω τροφή, ανατρέφω, μεγαλώνω, παχαίνω κπ/κτ	beslemek
σουμοχώρι͜α	γειτονικά/κοντινά χωριά
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τιδέν	τίποτα
τραντάφυλλον	τριαντάφυλλο
τσ̌ιτσ̌ακόπον	λουλουδάκι	çiçek
τσούνας	σκύλας	κύων→κύαινα
ψ̌όπον	ψυχούλα

Σημειώσεις

¹ Πιθ. εκ παραδρομής τραγουδάει «κουίζω» αντί του ορθότερου νοηματικά «σ̌υρίζω»