Ξεριζωμού σκοτία

Προβολή Τραγουδιού

Μάνα σύρ’ τη μαναχ̌ίαν
και σο τσ̌όλ’ την ξενιτείαν
Κι αναμέν’ ας σον Θεόν
χαράν να ελέπ’ μίαν

Ξεριζωμού σκοτία,
μαύρεσσα αροθυμία
Τη θάλασσας μουράτι͜α,
παραδεισί’ πουλία

Τα παιδία τ’ς εχάσεν,
τον άντραν ατ’ς αναμέν’
Έναν όνερον ελέπ’,
σην εγκάλιαν ατ’ να εμπαίν’

Ξεριζωμού σκοτία,
μαύρεσσα αροθυμία
Τη θάλασσας μουράτι͜α,
παραδεισί’ πουλία

Κι αν εδέβανε τα χρόνι͜α
’κι λαρούντανε τα πόνι͜α
Κι όντες θέρος ανταμών’
σο καρδόπον ατ’ς σύρ’ χ̌ι͜όνι͜α

Ξεριζωμού σκοτία,
μαύρεσσα αροθυμία
Τη θάλασσας μουράτι͜α,
παραδεισί’ πουλία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναμέν’	περιμένει
ανταμών’	φέρνει σε επαφή, συνδέει, συναρμόζει, συναντάει
αροθυμία	νοσταλγία
ατ’ς	αυτής, της
εγκάλιαν	(αιτ.) αγκαλιά
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμπαίν’	μπαίνει
εχάσεν	έχασε, έδιωξε, πέταξε
θέρος	καλοκαίρι
καρδόπον	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρούντανε	γιατρεύονται, θεραπεύονται
μαναχ̌ίαν	μοναξιά
μαύρεσσα	μαύρη
μίαν	μια φορά
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
όνερον	όνειρο
όντες	όταν
παιδία	παιδιά
παραδεισί’	παραδείσου
πόνι͜α	πόνοι
σκοτία	σκοτάδι
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
τσ̌όλ’	έρημο, ερημικό	çöl