Π’ επέθαναν εγλύτωσαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σοφιανίδης, Παναγιώτης Ασλανίδης

Π’ επέθαναν εγλύτωσαν,
που ζουν πα θ’ αποθάν’νε
Αούτ’ ο κόσμον ψεύτικον,
του κάκου είν’ ντ’ ευτάμε

Που αποθάν’ ’κι κλώσ̌κεται,
ο γέρον ’κι νεούται
Που τρώει και πίν’ και χ̌αίρεται
καμίαν ’κι κομπούται

Η λαλία μ’ σον ουρανόν,
Θεέ μ’, παρακαλώ σε!
Μη καί͜εις αούτο το μιλέτ’,
υμνώ και προσ̌κυνώ σε!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
αούτο	αυτό/ή
αποθάν’	πεθαίνει
αποθάν’νε	πεθαίνουν
είν’	(για πληθ.) είναι
επέθαναν	πέθαναν
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσ̌κεται	γυρίζει, επιστρέφει
κομπούται	ξεγελιέται, εξαπατάται, μτφ. σαγηνεύεται	κομβόω
λαλία	λαλιά, φωνή
μιλέτ’	φυλή, έθνος	millet
νεούται	ανανεώνεται, ξανανιώνει
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πίν’	πίνω/ει