Προβολή Τραγουδιού
Τρυγόνα μ’ όντες πας σ’ ορμάν’ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Παναγιώτης Ασλανίδης
Τρυγόνα μ’, όντες πας σ’ ορμάν’ κι ευτάς το σ̌ελεκόπο σ’ Τα δέντρα ’κι ορωτούνε σε πού έν’ τ’ άλλο τ’ εσ̌όπο σ’; Πολλά ραχ̌ι͜ά χωρίζ’νε μας και ’κ’ έχ’νε τελεσίαν Τα γράμματα χαΐρ’ ’κ’ ευτάν’, αρνί μ’, ση μαναχ̌ίαν Μη κλαις, μη τυρι͜αννίεσαι, γιαβρόπο μ’ ας σ’ εφκιάρι σ’ Όντες ελέπ’ς με σ’ όνερο σ’, κλώσον το μαξιλάρ’ ι-σ’ Θα πάγω σ’ έναν έρημον, σ’ έναν ισίζ’κον τόπον Όθεν ’κι κελαηδεί πουλίν, όθεν ’κι πάει λαλόπον
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
ελέπ’ς | βλέπεις | ||
έν’ | είναι | ||
εσ̌όπο | (υποκορ.) ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος | eş + -όπον | |
ευτάν’ | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
εφκιάρι | μελαγχολία, στενοχώρια, έγνοια, άγχος | efkâr/efkār | |
έχ’νε | έχουνε | ||
ισίζ’κον | ερημικό, απομονωμένο | ıssız | |
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κλώσον | (προστ.) γύρισε, στρέψε | ||
λαλόπον | λαλιά, φωνή | ||
μαναχ̌ίαν | μοναξιά | ||
όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
όνερο | όνειρο | ||
όντες | όταν | ||
ορμάν’ | δάσος | orman | |
ορωτούνε | ρωτούν | ||
πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
σ̌ελεκόπο | φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek | |
τελεσίαν | τέλος, τελειωμό | ||
τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
τυρι͜αννίεσαι | τυραννιέσαι, ταλαιπωριέσαι | ||
χαΐρ’ | καλοσύνη, εύνοια, χρησιμότητα | hayır/ḫayr | |
χωρίζ’νε | χωρίζουν, ξεδιαλέγουν |