Μη λες πως είσαι ορφανόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Μη λες πως είσαι ορφανόν,
ατό έν’ αμαρτία [γιαρ]
Η μάνα, ρίζα μ’, έν’ σην ψ̌η σ’
μικρέσσα Παναΐα [γιαρ]

Η μάνα, ρίζα μ’, ’κι αποθάν’,
ούτε καμίαν χάται [γιαρ]
Ολόερα σ’, πουλί μ’, γυρίζ’
κι εσέναν αφουκράται [γιαρ]

Η μάνα έν’ έναν ταμάρ’
ση ψ̌ην και σην καρδίαν [γιαρ]
Όλια τα πόνα̤ παίρ’ και χάν’
κι αφήν’ την ευλοΐαν [γιαρ]

Τα δάκρα̤ σ’ η μάνα σ’ σπογγίζ’,
να μη ρούζ’νε σο χώμαν [γιαρ]
’Κι θέλ’ ση στράτα σ’ να φυτρών’ν’
παράπονα και πόνα̤ [γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποθάν’	πεθαίνει
αφήν’	αφήνει
αφουκράται	αφουγκράζεται
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
δάκρα̤	δάκρυα
έν’	είναι
ευλοΐαν	ευλογία
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μικρέσσα	μικρή, νεαρή
όλια	όλα
ολόερα	ολόγυρα
παίρ’	παίρνω/ει
Παναΐα	Παναγιά
πόνα̤	(αιτ.) πόνοι, πόνους
ρούζ’νε	πέφτουν
σπογγίζ’	σκουπίζω/ει
ταμάρ’	φλέβα	damar
χάν’	χάνει, παύει να έχει, διώχνει
χάται	χάνεται
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ην	ψυχή