Τ’ εμόν η καρδιά γεραλίν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Σοφία Νικολαΐδη

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν,
[ν’ αηλί εμέν!]
αν κλαίγω θα ματούται
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Άμον τη λάμπας το γυαλίν
[ν’ αηλί εμέν!]
απάν’ να κρού’ς, τσακούται
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Η καρδία μ’ έν’ γεραλίν
[ν’ αηλί εμέν!]
άμα τιδέν ’κι λέγω
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Τα χ̌είλι͜α μ’ ψεύτικα γελούν,
[ν’ αηλί εμέν!]
όλεν την νύχταν κλαίγω
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Καρδι͜ά μ’, απαρηγόρετον,
[ν’ αηλί εμέν!]
πώς να παρηγορώ σε;
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Τα τέρτι͜α εμέν έφαγαν
[ν’ αηλί εμέν!]
και ’κι κατηγορώ σε
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απαρηγόρετον	απαρηγόρητη/ο
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
’ίνουμαι	γίνομαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρού’ς	χτυπάς	κρούω
ματούται	ματώνει
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τιδέν	τίποτα
τσακούται	σπάει