Έλα να ποδεδίζω σε

Έλα να ποδεδίζω σε,
μικρέσσα τρανταφύλλα
Εγώ απ’ εσέν τιδέν ’κ’ ελιώ,
εσύ ντ’ ελιά͜εις τα μήλα;

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον,
χαμούφτα γινωμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’,
σ’ εμέτερα έλα μένον

Έλα, αρνόπο μ’, μετ’ εμέν,
πασ̌κείμ’ πάντα θα ζούμε;
Έλα ας ευτάμε σεβνταλούκ’,
πασ̌κείμ’ ντο ’κ’ εγροικούμε;

Χαμούφτα γινωμένον,
τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’,
σ’ εμέτερα έλα μένον

Από μακρά στέκ’ και τερεί
τα νιέτι͜α τ’ς αλλάουν’
Απ’ έμπρι͜α μ’ κέσ’ όντες δι͜αβαίν’
τα ποδάρι͜α τ’ς δελιάουν

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον,
χαμούφτα γινωμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’,
σ’ εμέτερα έλα μένον

Ποπάδες και πνευματικοί
όντες ξημολογάτε
εμέν και το μικρόν τ’ αρνί μ’
καμίαν μ’ ερωτάτε

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον,
χαμούφτα γινωμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’,
σ’ εμέτερα έλα μένον