Προβολή Τραγουδιού

Γαμπρός και πεθερά

Έχ’νε γαμπρός και πεθερά
ας σον θεόν κατάραν
Κρεμάν’ τ’ οφρύδ’ η πεθερά
άμον φουρνί’ καμάραν

Τον γαμπρόν όντες λέγ’ν’ ατον
«Η πεθερά σ’ έχ̌’ κι έρ’ται»
Η όρεξη ατ’ κόφκεται,
φαΐν σο νουν ατ’ ’κ’ έρ’ται

Σιφτέν κέσ’ πάντα η πεθερά
φούστ’ρον ευτάει και φάει σε
Και ντο πολλά -ν- ωρι͜άεται
εσέν γιάμ’ θα χολιά͜ει σε

Έμορφα είχ̌ες ήσυχο,
Γιωρίκα, το κιφάλι σ’
Απ’ ετώρα όθεν κέσ’ πας
θα σύρ’νε το δουκάλι σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
δουκάλι	καπίστρι ζώου
έμορφα	όμορφα
έρ’ται	έρχεται
ετώρα	τώρα
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
έχ̌’	έχει
έχ̌’ κι έρ’ται	είναι στον ερχομό, έρχεται
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
κέσ’	εκεί γύρω, εκεί κάπου, εκεί περίπου	κέσου
κιφάλι	κεφάλι
κόφκεται	κόβεται
λέγ’ν’	λένε
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όντες	όταν
οφρύδ’	φρύδι
πολλά	πολλά (επίθ.), πολύ (επίρ.)
σιφτέν	πρώτα, αρχικά	siftah/istiftāḥ
σύρ’νε	σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν
φούστ’ρον	ομελέτα