Χριστέ μ’ και Παναΐα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμίδης, Κώστας Σιαμίδης, Παναγιώτης Θεοδωρίδης

Χριστέ μ’ και Παναΐα μου,
για ποίσον έναν θάμαν
Ατώρα με τ’ αρνόπο μου
να χ̌αίρουμες εντάμαν

Εντώκεν κι εγκαλιάστεν με
και -ν- ας σα μὲσα κέσ’-ι
Είπε με, «Αφέντα που θα πας;
Ας είμες αδακέσ’-ι»

Εγώ τερώ σον πρόσωπο σ’,
εσύ ξάι ’κι τερείς με
Το νου μ’ πιρτέν εδώκα σε
κι άμον ντο θέλτς ορί͜εις με

Εγώ -ν- αδά ’κι ’ίνουμαι,
εγώ -ν- αδά ’κι στέκω
Τ’ ομμάτι͜α μ’ χαντυλλιάουνταν
εσέν όντες ελέπω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αδακέσ’	εδώ γύρω, κάπου εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατώρα	τώρα
εγκαλιάστεν	αγκάλιασε
εδώκα	έδωσα
είμες	είμαστε
ελέπω	βλέπω
εντάμαν	μαζί
εντώκεν	χτύπησε
θάμαν	θαύμα
θέλτς	θέλεις
’ίνουμαι	γίνομαι
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μὲσα	(τα) η μέση
ξάι	καθόλου
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
ορί͜εις	ορίζεις, ελέγχεις
Παναΐα	Παναγιά
πιρτέν	μονομιάς	birden
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
τερείς	κοιτάς
τερώ	κοιτώ
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χαντυλλιάουνταν	γαργαλιούνται, μτφ. θαμπώνονται