Έλα απάν’

Έλα απάν’ σα κατάβραδα,
έλα απάν’ σα βρατέρι͜α
Έλα, τ’ αρνί μ’, εύρηκον με
σα ισίζ’κα τα μέρι͜α

Εφώταξες και έχ̌’ κι έρχεσαι
άμον σ̌ισ̌ελίν λάμπα
Οφύγον τρυγονίτσα μο(υ),
σην εγκαλιά μ’ έλα ’μπα

Το πόιν ατ’ς απ’ αδά κι απάν’
οσπιτί’ κερεστέν έν’
Ν’ αγιάζ’ ο κύρ’ και -ν- η μάνα
π’ ατέναν ενεστένεν

Νερόπα πεντακάθαρα,
χορταροσ̌κεπαμένα
Ντ’ επάθετεν ’κι τρέχ̌ετεν,
γιάμ’ είσ’νε χολιασμένα;