Προβολή Τραγουδιού
Η σ̌ιταντάνα
Ποντιακό Γλέντι Νο3Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης
Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης
Η σ̌ιταντάνα ’χόρευεν, τ’ αντζία τ’ς αν’ ’κ’ επαίρ’νεν Τα περπεντούλια ’σείουσαν κι άμον κερβάνα επέγ’νεν Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Έλα να ποδεδίζω σε, Αε-Σερί’ πουλόπον! Τ’ εμόν εγκάλι͜αν έγρασεν τ’ εσόν το σπαρελόπον Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Αν ερωτά σε η μανίκα σ’, πέ’ ατέναν «Ελάσκουμ’! Μετ’ έναν νέικον παλληκάρ’ εγώ επαιχνιδι͜άσκουμ’!» Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Κόρη, τα ζα ντ’ ερίαζες απέσ’ έναν μοζόπον Έτρεχ̌ες απ’ οπίσ’ ατουν αρ’ αμόν καρπουζόπον Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| Αε-Σερί’ | του Άη-Σέργιου ή Άη-Γιώργη | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ||
| αντζία | πόδια, μηροί | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατουν | τους | ||
| εγκάλι͜αν | αγκαλιά | ||
| έγρασεν | έφθειρε, έλιωσε | γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω) | |
| ελάσκουμ’ | περιφερόμουν, τριγύριζα, περιπλανιόμουν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επαίρ’νεν | έπαιρνε | ||
| επαιχνιδι͜άσκουμ’ | ξεκινούσα το παιχνίδι | ||
| επέγ’νεν | πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε | ||
| ερίαζες | πρόσεχες, φυλούσες, επέβλεπες | ||
| ερωτά | ρωτάει | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ζα | ζώα | ||
| ’κ’ | δεν | ουκί<οὐχί | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μοζόπον | μικρή δαμαλίδα, αγελαδίτσα | ||
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| νέικον | νέο, νεαρό | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| πέ’ | πες (προστ.) | ||
| περπεντούλια | ορμαθός αργυρών και χρυσών κοσμημάτων ή μαργαριταριών που κοσμούν την κεφαλή γυναίκας (κατά τη βυζαντινή περίοδο συνήθως τα κοσμήματα αυτά κρέμονταν από το πλάι στέμματος κεφαλής) | perpendula/pendulo | |
| ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| πουλόπον | πουλάκι | ||
| ’σείουσαν | (εσείουσαν) σείονταν | ||
| σ̌ιταντάνα | αυτή που τραντάζεται, σείεται ολόκληρη | πιθ. εκ του (επιτατ.) συν+τανταλίζω |
Φωτ. Περπενδούλια (perpendula) από ψηφιδωτό και εικόνα βυζαντινής εποχής.