Τα παπουτσόπα σ’

Προβολή Τραγουδιού

Τα παπουτσ̌όπα σ’ έγρασες,
θα παίρω σε γενία
Εσύ τον άντρα σ’ αγάπα,
εμέν πα λιμενία

Πουλί μ’, και -ν- ατό το σπαρέλ’ σ’
ντ’ έμορφα κοκκινίζει;
Κλώσον ατο τ’ απάν’ αφκά,
την καρδι͜ά μ’ τυρρανίζει

Τον άντρα σ’ τορπαλάεψον
και δος ατόν χορτάρι͜α
Και στείλον ατον σον παρχάρ’,
ας ωρι͜άζ’ τα μουσκάρι͜α

Έλυνα το σπαρέλ’ν εθε,
έλεεν «λίου-λίου»
Ο πρόσωπον εφώταζεν
αρ’ άμον του ηλίου

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αφκά	κάτω
γενία	καινούρια	yeni
δος	δώσε
έγρασες	έφθειρες, έλιωσες	γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω)
εθε	του/της
έλεεν	έλεγε
έμορφα	όμορφα
εφώταζεν	φώτιζε, έλαμπε
κλώσον	(προστ.) γύρισε, στρέψε
λιμενία	(προστ.) ελλιμένισε, μτφ. βάλε με στην αγκαλιά σου
μουσκάρι͜α	μοσχάρια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παίρω	παίρνω
παπουτσ̌όπα	(υποκορ.) παπούτσια	pabuç/pāpūş
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
σπαρέλ’	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους	spalliera
στείλον	(προστ.) στείλε
τορπαλάεψον	(προστ.) βάλε στον τορβά (όπως όταν τάιζαν τα ζώα περνώντας το κεφάλι τους μέσα σε μια μεγάλη σακούλα που περιείχε τροφή), μτφ. κάνε κπ να μην βλέπει	torbalamak
ωρι͜άζ’	προσέχω/ει, φυλάω/ει, επιβλέπω/ει