Πάντα με το «αχ» και «βαχ»

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Πάντα [ξαν] με το «αχ!» και «βαχ!»
και με τα τυρα̤ννίας
Εποίν’νες με και -ν- έκλαιγα,
αρ’ φτούλτσον τα μαλλία σ’

Αηλί εμέν ντο έπαθα
κι άλλα πρέπ’ να παθάνω
Το ταπιάτ’ τ’ς απ’ εμπροστά
έπρεπε να μαθάνω

Τον θάνατον ’κ’ ενούνιζα,
ας λέγω σε από πότε·
Σα εικόσ’ πέντε χρόνι͜α απάν’,
αρνί μ’, θα θανατώντς με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
απάν’	πάνω
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
ενούνιζα	σκεφτόμουν
εποίν’νες	έκανες, έφτιαχνες	ποιέω-ῶ
θάνατον	θάνατος
θανατώντς	θανατώνεις
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
μαθάνω	μαθαίνω
ξαν	πάλι, ξανά
παθάνω	παθαίνω
ταπιάτ’	συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου	tabiat/ṭabīʿat
τυρα̤ννίας	(τη, γεν.) τυράννια, ταλαιπωρία, (τα, ονομ.πληθ.) τυραννίες, ταλαιπωρίες
φτούλτσον	(προστ.) μάδησε, ξεπουπούλισε	πτίλον